ฝาก 10 รับ 100 ล่าสุด

ฝาก 10 รับ 100 ล่าสุด “อย่ายอมให้เห็นแก่ตัวครองใจ” ธรรมะเตือนสติโดย พระไพศาล วิสาโล
วิธีการทำความดี มีเมตตาขอความกรุณาต่อคนอื่น มิใช่สิ่งที่ฝืนธรรมชาติของผู้คน เนื่องจากทุกท่านล้วนมีมโนธรรมอยู่แล้วในหัวใจ จริงอยู่ปฏิเสธไม่ได้ว่าข้อคิดเห็นแก่ตัวหรือเห็นแก่ตัวเป็นธรรมชาติของคนเราด้วย แต่มันก็เทียบเสมือนเปลือกดีกรีนอกของดวงใจ ลึกลงไปเรายังมีธรรมชาติอีกส่วนหนึ่งคือมโนธรรมหรือความใฝ่ดี

มโนธรรมเป็นแรงจูงใจให้พวกเราต้องการทำความดี ในเวลาเดียวกันครั้งใดก็ตามเราทำความดีก็ช่วยเสริมสร้างมโนธรรมด้านในให้เข้มแข็งขึ้น และทำให้มีพลังในการทำความดีเพิ่มขึ้น

ในสังคมปัจจุบันนี้ถือได้ว่าเป็นสมัยแห่งนวัตกรรมใหม่  ฝาก 10 รับ 100 ล่าสุด มีการพัฒนาเข้าสู่สังคมแห่งวิธีการใช้สื่อเทคโนโลยีที่ทันสมัย เมื่อเปรียบกับก่อนหน้านี้ ถือว่าแตกต่างกันมาก เป็นยุคที่มีการสื่อสารไร้พรมแดน สามารถสร้างภาพและอาจจะทำจินตนาการแบ่งสันปันส่วนเป็นจริงได้ ซึ่งก่อนหน้านี้อาจจะเป็นแค่ความนึกคิด ปัจจุบันก็สามารถทำแล้วได้ อย่างเช่น โทรศัพท์เคลื่อนที่ที่ใช้กันในตอนนี้ อดีตคนไหนจะรู้ดีว่าสามารถมองเห็นกันผ่านทางโทรศัพท์ได้ ปัจจุบันนี้ก็สามารถทำเป็นแล้วได้แล้ว ฯลฯ และยังมีสิ่งที่เราไม่ทราบอีกมากมายเกี่ยวกับเทคโนโลยีสมัยใหม่ ซึ่งว่าไปแล้วคงสามารถบังคับการความเป็น ความตาย ของมวลมนุษย์ได้เลยทีเดียว ยกตัวอย่างเช่น อาวุธสงคราม มีปืน ขีปนาวุธและอาวุธเชื้อโรค ฯลฯ มนุษย์นั้นสามารถสร้างสิ่งต่างๆ ได้จำนวนไม่น้อยเพราะเหตุว่ามนุษย์ถือว่าตนมีสติสัมปชัญญะสติปัญญา มีอารยธรรมที่เหนือว่าสัตว์อื่นๆ ในโลกนี้ 



ด้วยเหตุนี้มนุษย์จึงอยู่เหนือสรรพสัตว์ทั้งหลากหลาย และเป็นเจ้าของสัตว์อื่นๆ แม้แต่มนุษย์ที่มีความอ่อนแอบางทีอาจไม่ไม่เหมือนกับสัตว์ตัวหนึ่งในสายตะของผู้มีอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่ในหมวดหมู่มนุษย์นั้นๆ เช่นกัน ถึงอย่างนั้นมนุษย์เองก็ใช่ว่าจะสามารถฆ่าสัตว์ หรือฆ่าใครคนใดคนหนึ่งได้ตามอำเภอใจ เนื่องจากว่ามนุษย์มีธรรมหรือคุณธรรมพร้อมกับมีกฎระเบียบประเพณีและหลักเกณฑ์หมายสั่งงานความประพฤติอยู่ นี่เป็นธรรมที่แสดงให้เห็นความเป็นมนุษย์และความมีอารยธรรมของมนุษย์ แต่หากมนุษย์ที่ไม่มีคุณธรรม ไม่มีอารยธรรม ไร้วัฒนธรรม จารีตประเพณี บุคคลนั้นจะไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่พร้อมจะกัดและเหยียบย่ำ ทำร้าย กลั่นแกล้ง ปลิดชีวิตผู้อื่นในพริบตาได้


ด้วยเหตุนี้จึงไม่น่าแปลกใจที่เราจะประสบพบเห็นคนเป็นลมหรือฟุบอยู่บนทางเท้าท่ามกลางผู้คนนับร้อย ๆ ที่เดินผ่านไปมาโดยไม่มีผู้ใดเข้าไปเกื้อหนุนเลย คนพวกนี้ใช่ว่าจะมองไม่มีความเห็นว่ากำเนิดอะไรขึ้น แต่ในทันทีที่เห็นก็เบือนหน้าหนีในทันที บ้างมั๊ยก็พาดพิงต้นสายปลายเหตุผลต่าง ๆ เพื่อได้ไม่จึงควรหยุดช่วย สาเหตุผลที่มักอิงกันก็คือ “ถึงฉันไม่ช่วย คนอื่นก็ช่วย” หรือเปล่าก็ “ฉันกำลังรีบ มีธุระด่วน”

นักประพันธ์ผู้หนึ่งเล่าให้ฟังว่า คราวหนึ่งตอนที่เดินผ่านย่านธุรกิจที่จอแจคับคั่ง กลางเมือง ได้เห็นชายผู้หนึ่งนอนฟุบอยู่กลางทางเท้าใกล้สถานีรถใต้ดิน เนื้อตัวมอมแมมและผอมโทรมคล้ายคนจรจัด อาการเหมือนคนป่วย แต่ทั้ง ๆ ที่มีผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาจำนวนไม่น้อย แต่ไม่มีผู้ใดให้ความสนใจเลย เขาจึงสิ้นสุดและก้มลงซักถามชายผู้นั้นว่าต้องการความให้การช่วยเหลืออะไรบ้าง ที่น่าสนใจก็คือพอเขาทำเช่นนั้น ก็เริ่มมีผู้อื่นจบสิ้นเข้าไปช่วยชายผู้นั้นด้วย จากหนึ่งคน เป็นสองคน สามคน สี่คน ทีนี้ต่างคนต่างก็กุลีกุจอไปหาซื้อน้ำและอาหารให้เขา บางคนก็ไปตามเจ้าหน้าที่สถานีมาช่วย จนแปรเปลี่ยนเป็น “ไทยมุง”ขึ้นมาในทันที